Βενετοκρατία (1252 – 1645)

Η κυβέρνηση από το πρώτο μισό του 16ου αιώνα κυρίως και μετά κάνει συνεχείς ενέργειες προσεταιρισμού των Κρητικών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πλέον τη Βενετία ως φυσικό προστάτη και σύμμαχο στην κοινή απειλή.

Λιμένας της Σούδας. (ΣΧΕΔΙΟ F. BASILLICATA,1618)

Μέσα στο κλίμα αυτό αναπτύσσεται και η πόλη των Χανίων, της οποίας η σημασία και εξαιτίας της παραθαλάσσιας θέσης της, συνεχώς μεγαλώνει για τη Βενετία, καθώς μάλιστα περιορίζονται οι κτήσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο από την προέλαση των Τούρκων.

Τα Χανιά αποτελούν τη διέξοδο μιας πλούσιας αγροτικής ενδοχώρας και το λιμάνι αποτελεί σημαντικό κέντρο εμπορίου και προστασίας του στόλου. Οι επαφές με τη Βενετία δημιουργούν τις κατάλληλες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτιστικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ενός τοπικού πολιτισμού, έντονα επηρεασμένου από τις καλλιτεχνικές προτιμήσεις του κέντρου, με κάποιες τοπικές ιδιορρυθμίες και έντονη τη σφραγίδα του τοπικού στοιχείου. Πρόσωπα, όπως ο μητροπολίτης Φιλαδέλφειας (Βενετίας) Γαβριήλ Σεβήρος, οι αδελφοί Ιερεμίας και Λαυρέντιος Τζαγκαρόλοι, ο ιατρός Ιωάννης Χαρτοφύλακας, ο Μητροφάνης Φασιδώνης και πολλοί άλλοι αποτελούν χαρακτηριστικές περιπτώσεις κοινής αποδοχής και από τις αρχές και από το ντόπιο πληθυσμό.

Για το λόγο αυτό χρησιμοποιούνται για την αναδιοργάνωση των μοναστικών κοινοτήτων, σε μια εποχή που η θρησκευτική πολιτική των Βενετών έχει γίνει περισσότερο φιλελεύθερη.

Στις πρώτες δεκαετίες του 17ου αιώνα δρα στα Χανιά μια σημαντική ομάδα ζωγράφων φορητών εικόνων, των οποίων τα έργα δείχνουν έντονες επιδράσεις από εικονογραφικά πρότυπα των Φλαμανδών χαλκογράφων, τα οποία προσαρμόζουν στους παραδοσιακούς τρόπους της Κρητικής Σχολής.

Ο παλαιότερος από αυτούς είναι ο Αμβρόσιος μοναχός Έμπορος, του οποίου τα σωζόμενα στα Χανιά έργα προσδιορίζονται γύρω στα 1625.

Νησίδες και φρούριον Γραμβούσας. (ΣΧΕΔΙΟ F. BASILLICATA, 1618)

Επηρεασμένοι από το έργο του Αμβροσίου είναι ο ιερομόναχος Νείλος, ο ηγούμενος της Χρυσοπηγής Φιλόθεος Σκούφος, ο Εμμανουήλ ιερέας Σκορδύλης, ο Θεόδωρος Πουλάκης, ο Κωνσταντίνος Παλαιοκαπάς και πολλοί άλλοι.

Οι περισσότεροι από αυτούς θα συνεχίσουν τη δραστηριότητα τους, μετά την άλωση των Χανίων το 1645, στη Βενετία, στα νησιά του Ιονίου, αλλά και του Αιγαίου Πελάγους.

Στην αρχιτεκτονική, τα υστερογοτθικά στοιχεία, τα οποία έχουν περάσει στην τοπική παράδοση — ακόμη και στην ορθόδοξη ναοδομία — θα παραχωρήσουν σταδιακά τη θέση τους στις επιδράσεις του συγχρόνου ρεύματος του βενετσιάνικου Μανιερισμού. Τα περισσότερα κτίσματα της πόλης ανακατασκευάζονται ή επισκευάζονται μετά τις συχνές καταστροφές, συμφωνά με τις νεότερες αρχιτεκτονικές τάσεις, οι οποίες και θα χαρακτηρίζουν πλέον τη μορφή της πόλης.

Τμήμα τοξωτού υπερθύρου με το οικόσημο της οικογένειας Molin. (ΣΥΛΛΟΓΗ 13ης ΕΦΟΡΕΙΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ)

Με την κατασκευή των νέων οχυρώσεων κρίνεται απαραίτητη η αναμόρφωση του ρυμοτομικού σχεδίου των συνοικιών έξω από το Καστέλι, ενταγμένη στις δεσμεύσεις που δημιουργούν οι οχυρώσεις. Από το πρώτο μισό του 16ου αιώνα γίνεται επιτακτική για τη Βενετία η ανάγκη ενίσχυσης της οχύρωσης των πόλεων και άλλων σημαντικών θέσεων της Κρήτης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο αναπόφευκτος κίνδυνος της τουρκικής επίθεσης.

Η κυβέρνηση αναθέτει στον ειδικό για θέματα οχυρώσεων Βερονέζο μηχανικό Michele Sammichieli να σχεδιάσει και να κατασκευάσει τις νέες οχυρώσεις των πόλεων της Κρήτης, μεταξύ των οποίων και των Χανίων. Οι εργασίες κατασκευής αρχίζουν το 1538 και ολοκληρώνονται σταδιακά στο δεύτερο μισό του αιώνα με αρκετές ωστόσο ατέλειες και ελλείψεις. Το νέο τείχος σχηματίζει ένα ορθογώνιο, παράλληλο προς τη βραχώδη παραλία, ενισχυμένο στις γωνίες από καρδιόσχημους προμαχώνες, που καταλήγει στο λιμενοβραχίονα με το φάρο. Την πόλη περιβάλει πλατειά τάφρος.

Η οχύρωση των Χανίων ενισχύεται με εκτεταμένα οχυρωματικά έργα και στις νησίδες των Αγίων Θεοδώρων (Θοδωρού) από βορειοδυτικά και του Αγίου Νικολάου της Σούδας στην είσοδο του ομώνυμου κόλπου. Ακόμη μακρύτερα, στη βορειοδυτική άκρη της Κρήτης, θα οχυρωθεί η απομονωμένη νησίδα της Γραμβούσας με σκοπό αφενός την προστασία του πρώτου φυσικού λιμανιού που συναντούσε κάποιος φτάνοντας στην Κρήτη, αφετέρου τον έλεγχο του Κρητικού πελάγους και την έγκαιρη προειδοποίηση των άλλων φρουρίων.

Οικόσημο της οικογένειας των Τζαγκαρόλων. (ΣΥΛΛΟΓΗ 13ης ΕΦΟΡΕΙΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ)

Ταυτόχρονα γίνονται και εκτεταμένες εργασίες βελτίωσης του λιμανιού των Χανίων με καθαρισμό και εκβάθυνση του, ενίσχυση του λιμενοβραχίονα και βελτίωση των υπηρεσιών που παρείχε. Κατασκευάζονται συνολικά δεκαεπτά μεγάλα νεώρια για την εξυπηρέτηση των πλοίων του Βενετσιάνικου στόλου κατά τους χειμερινούς μήνες κυρίως. Βελτιώνεται ακόμη το δίκτυο ύδρευσης με την κατασκευή μεγάλων δεξαμενών μέσα στο φρούριο του Φιρκά και την επισκευή και επέκταση του υπόγειου υδραγωγείου στην πλατεία της Σπλάντζιας.

Το νερό μεταφέρεται από τις πηγές του χωριού Περιβόλια στις δεξαμενές, περνώντας την τάφρο με υδατογέφυρα στη νοτιοδυτική πλευρά της. Αξιοποιούνται τα πολλά πηγάδια που υπήρχαν στην πόλη για την αντιμετώπιση πιθανής πολιορκίας. Ανάλογες ενέργειες γίνονται σε όλες τις πόλεις και τα φρούρια της Κρήτης.

Πηγή: Μιχάλης Ανδριανάκης, «Η ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ» (Εκδόσεις ΑΔΑΜ Editions).
Όλες οι φωτογραφίες και τα κείμενα αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα και απαγορεύεται η οποιαδήποτε αντιγραφή τους ή αναδημοσίευση τους χωρίς την έγγραφη συγκατάθεση του.